तिम्रो आँखा

तिम्रो याद मा यो कविता कोर्दैछु
तिमि त कहाँ बुझ्छौ र यो पीडा
समयले ल्याएको यो दुरी नियाल्दै छु
अनि त्यो दिन झल्झली सम्झना

निर्दयी त के भनू, तिमिमा हामी प्रति माया थियो र,
बिबशता खै किन भनू, तिम्रो प्रवृति देखेर,
समय बित्दै गयो अनि हाम्रो अविरल प्रयत्न
तिमि आउथेउ हावासरि ति मुटु फुटाईदिन,

तिमि अहिले कहाँ बुझ्छौ र यो कुरा, जब बुझ्छौ तिमि,
समयले डाडा काटी सक्नेछ, अनि क्षितिज पारि खोज्नु हाम्लाई,
हामी तेती खेर के गर्न सक्छौ र, केवल एक दर्शक हुने सिवाय
तिमि हुनेछौ हाम्रो स्थानमा भन्छन नि स्याउ कदापी अंगुर को बोट मुनि झर्दैन
अनि तिमि एउटा चिठी लेख्नु, माफी माग्न होइन प्रयास्चित को लागि!